Mama czyta- Sake, manga a może filmy o samurajach? " Zrozumieć Japonię"- Dorota Ugorowska

Ya itoshi hito.
 Witajcie Kochani.

Chciałabym Was zaprosić na przedpremierową recenzję książki  od Novae Res, która nie długo będzie dostępna w sprzedaży.

"Zrozumieć Japonię" Dorota Ugorowska. 


 Dorota Ugorowska – jest absolwentką Wydziału Historii UW, po ukończeniu studiów pracowała jako redaktor w Wydawnictwie „Książka i Wiedza”. W latach 90. wyjechała wraz z rodziną do Kraju Wschodzącego Słońca. Planowany dwuletni pobyt zamienił się w długotrwałą przygodę życia. W Japonii zajmowała się nauczaniem języka angielskiego, współpracowała jako konsultantka i tłumaczka w telewizji NHK przy emisji filmów polskich i programów o Polsce. Dużo czasu poświęcała podróżowaniu po kraju samurajów i krajach Azji Wschodniej. Obecnie wciąż żyje na pograniczu dwóch światów, nieustannie przemierzając trasę Warszawa – Tokio.

"Są trzy drogi robienia różnych rzeczy, jedna jest dobra, 
druga zła a trzecia japońska"
 Powiedzenie, które ukuli żołnierze amerykańscy stacjonujący na wyspach japońskich. 

Bogowie rozrzucili "święte" wyspy na samym krańcu Wschodu, umieszczając pośrodku nich imponującą górę Fuji, najbardziej

rozpoznawalny w świecie punkt japońskiego krajobrazu. 

  Japonia oddzielona morzem od kontynentu, stoi z boku, samotna i tak bardzo różna od swoich azjatyckich sąsiadów. Mieszkańcy stworzyli oryginalną, unikalną kulturę, trudną do zrozumienia dla obcych, ale dzięki temu tak bardzo fascynującą.

Zazwyczaj biorę książki do recenzji z gatunku horror, młodzieżowe lub literatura obyczajowa. 
Tym razem pokusiłam się sięgnąć po zupełnie coś nowego dla mnie, ze względu na sam tytuł książki, który bardzo mnie zaciekawił.
Japonia dla wielu z nas być może to fascynujący kraj, który ma unikalną kulturę i nie znajdziecie w całej Europie tak oryginalnego w swoich zasadach kraju, które nigdzie indziej nie obowiązują. 
Autorka  w bardzo prosty i ciekawy sposób przybliża nam na własnych odczuciach i doświadczeniach kulturę, o erze panujących sioguwnów, obyczaje i zwyczaje, które panują od wiek wieków w Japonii. Każdemu z tych tematów poświęca kilkanaście stron, próbując nam wyjaśnić w ten sposób ich unikalne zachowanie względem kultury osobistej, etykiety, obyczajów czy tez zwyczaj jaki tam obowiązuje. Skrupulatnie przekazuje nam informacje, które sama zbierała mieszkając tam przez wiele lat. 
Opisuje wszystko w taki sposób, że zaczynamy rozumieć i pojmować ich świat. Przybliża nam również to iż Japończycy przywiązują wielką wagę do niewerbalnej komunikacji, do gestów, które w kontaktach są bardzo istotne. Dowiemy się również, że integralną częścią japońskiego życia są ukłony, które są dla nich formą komunikowania się. 
Wspomina również o religii, która w dużej mierze związana jest z przyrodą i łączy ze sobą dwie religie sinto i buddyzm. Ich wiara nie opiera się na wierzeniu w jednego Boga, lecz w wiele bóstw- kami, które nieustannie działają na ziemi.
Czytając książkę miałam nie odparte wrażenie, że jadę autobusem, który cofnął się w czasie i zabrał mnie we wspaniałą podróż od przeszłości do przyszłości... Zwiedzimy w wyobraźni Kioto, Tokio i wiele ciekawych miejsc opisanych przez pisarkę.

Oczywiście byłam wieloma rzeczami pozytywnie zaskoczona np:

W szkołach u nich nie ma w ogóle sprzątaczek, dzieci wraz z nauczycielami sami sprzątają klasy, hole, czy też nawet toalety. Ma to na celu nauczyć dzieci szacunku jak i pełni rolę wychowawczą do zniechęcenia mazania po ścianach itp.

Japończycy są bardzo wrażliwymi ludźmi na krytykę i bardzo zwracają uwagę na to jak są postrzegani przez innych.

Harmonia oznacza dla nich jednakowość i brak jakichkolwiek między nimi różnic. Tę skłonność do wspólnego działania wywodzi się z tradycji japońskich, sięgających początków historii. Przykładają też dużą wagę do segregacji śmieci, czy też sprzątania okolicy wokół ich domostw. W ich przekonaniach wiele można zdziałać razem niż osobno. Reasumując moglibyśmy wiele się od nich uczyć o wzajemnym szacunku, patrzenie ich oczami na przyrodę,  która jest nieodzowną częścią ich życia. Wiele przykładów podaje autorka, dzięki którym można ich podziwiać za oryginalność i unikalność.
 Na samy końcu książki autorka ma dla nas piękna niespodziankę.
Jeżeli chcielibyście dowiedzieć się o osobistych odczuciach pisarki jak i dowiedzieć się więcej na temat  Kraju Kwitnącej Wiśni zachęcam po sięgniecie tej książki, która zaspokoi Waszą ciekawość. Jeżeli kiedykolwiek będziecie mieli w planach podróż właśnie do Japonii, po przeczytaniu tej książki będziecie wiedzieć jak się zachować u nich.
Mam nadzieję, że choć trochę Was zachęciłam do sięgnięcia po tą książkę.

Osobiście jestem zafascynowana Japonią od ponad 4 lat, a wszystko zaczęło się od anime i mangi, które do tej pory czytam i oglądam. Jestem też zafascynowana ich kuchnią, w której bardzo odpowiadają mi ich oryginalne smaki potraw.  Ich kultura czy też zwyczaje, obrządki, obyczaje są bliskie memu sercu, tak samo ich zachowania względem siebie... Chyba w poprzednim życiu byłam Japonką. Raczej  nie zanosi się na to abym przestała się fascynować tym krajem, wręcz przeciwnie coraz bardziej się z nim utożsamiam, a to już uzależnienie. Mam tez nadzieje iż pewnego dnia odwiedzę Japonię i przywiozę z niej niesamowite wspomnienia i pamiątki. 

A tu na umilenie i zakończenie recenzji moja praca bliska memu sercu Japońska Shinobi:

Serdecznie dziękuje wydawnictwu Novae res
za możliwość przeczytania tej książki.

Anata e no go aisatsu

Pozdrawiam Was.

Sandii :)