Inna
opowieść wigilijna
Oparta
na ponadczasowej klasyce - Dickensowskiej „Opowieści wigilijnej” – książka
Elizabeth Ann Scarborough zabiera nas w wigilijny wieczór do firmy
komputerowej. Tak, wszystko dzieje się w naszych czasach. Z pewnością znacie „Opowieść
wigilijną” i duchy pojawiające się np. z kominka. Tutaj duch jest na ekranie
komputera i do końca nie wiemy na ile jest magiczny a na ile programem
komputerowym. Mamy tu główną postać Monikę Banks pracoholiczkę, dyrektorkę
firmy, bez rodziny, skupionej tylko na pracy i osiąganiu celu. To właśnie ją nawiedzają
duchy. Ale żeby nie było tak prosto, autorka trochę nam tu namieszała i jako
pierwszego ducha wprowadziła Ebenezera Scrooge. Ten jegomość z dawnych czasów odkrywa
współczesny świat, porównuje go do swojego a jego przemyślenia są czasem
zabawne. Sam nie wie dlaczego został duchem Bożego Narodzenia ale postanawia
wypełnić swoją rolę i dokonać przemiany w Monice w ciągu jednej nocy.
W
wigilijny wieczór muszą też pracować ludzie zatrudnieni przez Monikę. Mamy tu
mieszankę narodowości, religii i poglądów. Osoby te stały się widzami, a nawet
uczestnikami nocnych wizyt duchów.
Treść
książki oparta na klasyce została ciekawie wpleciona w nasze czasy. Całość
napisana lekko, czyta się ją szybko i przyjemnie. Są tu przedstawione takie
problemy jak niepełnosprawność, samotność, odrzucenie, nierówności społeczne,
pogoń za pieniędzmi… Wszystko to możemy dostrzec w naszym świecie i dlatego ta
książka jest dla współczesnego czytelnika taka bliska. Choć domyślamy się od początku
jakie będzie zakończenie nie psuje to jednak chęci czytania do ostatniej
kartki.
Doskonała
książka na około bożonarodzeniowy czas. Polecam.
JB
Mroźna noc
1. Mroźna cisza świat okryła i na ziemię noc spłynęła,
tylko gwiazda świeci.
W biednej szopie Maria miła tuli do snu Dziecię.
Ref. Luli, la-a-aj....
2. Pochowały się ptaszęta w ciepłą słomę pod strzechami.
Dzieci śpią w łóżeczkach.
Zaśnij, prosi Matka Święta, zaśnij mój Syneczku.
Ref. Luli, la-a-aj...
Bóg w stajni
"Podzielić się opłatkiem,
powiedz mi, co to znaczy?
To dobrze życzyć innym
I wszystko im przebaczyć.
Przy wigilijnym stole
niech obcy gość zasiędzie.
W Twoim rodzinnym kole –
przy opłatku, kolędzie."
Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy wszystkim zdrowia, radości i spokoju. Niech ten czas upłynie Wam w gronie najbliższych w miłej rodzinnej atmosferze. Dorosłym czytelnikom życzymy chwili wytchnienia, a najmłodszym wielu wspaniałych prezentów pod choinką.
Zespół Klubu Twórczych Mam
Słowo wigilia pochodzi z łacińskiego
słowa vigilia (czuwanie) -pierwotna straż nocna, czuwanie nocne. Noc dzieliła
się na cztery straże tj. wigilie. Wigilią nazywa się dzień poprzedzający
większe święto. Tradycja czuwania przed dniami świąt chrześcijańskich wywodzi
się z praktyk starotestamentowych.
W potocznym rozumieniu „wigilia”
kojarzy się przede wszystkim z dniem poprzedzającym Boże Narodzenie, ze
zwyczajami i obrzędami, zwłaszcza z uroczystą ucztą i obrzędami.
Data świąt Bożego Narodzenia w
pierwszych wiekach chrześcijaństwa była różna, a wynikało to ze sporów o dzień
narodzin Jezusa. I tak Boże Narodzenie obchodzono 2 stycznia, 28 maja, 6
stycznia. Ostatecznie hierarchowie kościoła ustalili: dzień narodzin Chrystusa
to 25 grudnia. W Polsce wigilia weszła na stałe do tradycji dopiero w XVIII
wieku.
Chrześcijańska wiara, z rozpoczęciem
nowej ery wraz z przyjściem na świat Chrystusa, łączy się z pradawnym
przekonaniem, że w okresie zimowego przesilenia słońca wszystko zaczyna się od
początku.
Uważano, że przebieg dnia i nocy
wigilijnej ma zasadniczy wpływ na nadchodzący nowy rok. Dlatego, aby przez cały
przyszły rok mieć dobre samopoczucie i energię, należało wstać wcześnie, umyć
się w strumieniu, a jeżeli w domu, to do miednicy trzeba było wrzucić srebrną
monetę – „żeby się pieniądze człowieka trzymały”. W ciągu dnia nie wolno było
się położyć aby nie „spowodować chorób, a w lecie położenie zboża”. Unikano
kłótni i zwad, przeciwnie – starano się okazywać życzliwość, zapomnieć o
urazach tak wobec rodziny, jak i sąsiadów.
Powszechna była wiara, że dusze zmarłych
mogą w Wigilię opuszczać zaświaty i pod różną postacią odwiedzać domy bliskich.
Stawiano wiec dla niespodziewanych gości dodatkowe nakrycie i pozostawiano dla
nich resztki potraw z wigilijnej wieczerzy. Na wszelki wypadek dmuchano na
krzesło zanim na nim siadano i szeptem przepraszano mogącą tam odpoczywać
duszę.
W wigilię panny wyciągały źdźbło spod
obrusa, aby dowiedzieć się czegoś więcej o swojej przyszłości: zielone, krótkie
źdźbło oznacza rychłe i szczęśliwe małżeństwo, różne odcienie szarości wróżą
trudności w znalezieniu męża.
Często w Wigilię pod obrusem
umieszczano siano, na wsiach ustawiano także w kącie izby snop lub cztery snopy
słomy, po jednym w każdym rogu.
(na podstawie książki „Tradycje
wigilijne” R.Wróbel, M.Grzegorczyk)
Moja choinka jest dość duża (około 70cm) i kosztowała mnie niewiele. Szyszki zebrałam latem spod sosen, karton został mi po robieniu pudełek, dekoracje też miałam z poprzednich lat. Jedynie lampki kupiłam i baterie (ok.30zł).
Pozdrawiam Was przedświątecznie
JB
ZUPA GRZYBOWA
(Kucharz dobrze usposobiony przez
Jana Szyttlera, Wilno 1840)
(Propozycja np. na osób 12) Wziąć kopę suchych borowików dość dużych, kilka nieobieranych cebul, nieco angielskiego pieprzu, kilka gwoździków, trochę kwiatu muszkatowego, włoszczyzny i marchwi, wszystko to należy gotować w wodzie godzin ze dwie; przy końcu gotowania dadać można nieco drobnych ryb, z temi gdy się cokolwiek jeszcze pogotuje odcedza się na durszlag. Rozbiwszy kilka białek, dodają się do przecedzoney zupy, którą powtórny raz należy zagotować i przepuścić przez serwetę; skoro się to uskuteczni, dodaje się do niey farszu z ryby i włoszczyzny. Przed wydaniem pogotowawszy przez pół godziny, wydać do stołu. Można dodać do wazy i grzyby, tylko należy je drobno usiekać.
ZUPA MIGDAŁOWA
(pisownia oryginalna z 1840 roku)
(Propozycja np. na osób 15) Wziąwszy trzy funty słodkich migdałów, ćwierć funta gorzkich, gdy się oparzą gorącą wodą i obiorą czysto z łusk, kładą się wówczas do moździerza, i za dodaniem nieco wody, tłóką się na miazgę; potem leje się do nich trzy kwarty czystey wody; rozmieszawszy, przecisnąć przez płótno lub serwetę; do czego dodaje się funt cukru. Przy wydaniu kładnie się ryż do wazy, któren powinien bydź już ugotowany następującym sposobem: wziąwszy funt ryżu, tyleż rodzynek dużych bez pestek, kawałek cukru i nieco cynamonu; nalawszy wodą gdy się zagotuje, wstawić do pieca, aby się dobrze na miękko ugotował. Należy mieć baczność, aby przed wydaniem zupy tey nie zagotowywać, oraz gdyby się nie przydymiła.
Witajcie! Pora na podanie wyników naszego listopadowego wyzwania cyklicznego z paletą kolorystyczną.
Nas najbardziej zachwyciła praca wykonana przez
Mon-townia Piękna!
Witajcie! Dziś ponownie zapraszam Was na niezwykłe spotkanie z Agnieszką z bloga "Przeczytaj. Podaj dalej" klik , która chce zaprosić Was do wspólnego tworzenia, a może podrzuci pomysł na świątecznty prezent, który włożycie pod choinkę? Oddaję jej głos:
Wierzysz w Magię?
Ona dzieje się wtedy gdy kochasz kogoś tak bardzo, że niemożliwe czynisz prawdziwym.
Cały swój czas i energię, zapał i najlepsze pomysły wkładasz w to, by spełnić MARZENIE. Błysk w ukochanych oczach ujrzeć, radosny uśmiech na drogiej twarzyczce zobaczyć, usłyszeć perlisty śmiech zachwytu...
Znasz to ?
Jeden z naszych ulubionych autorów- Sven Nordqvist pomiędzy strony swojej książki włożył magiczną opowieść o spełnianiu marzenia. Niczym wigilijną potrawę doprawił ją jedynym w swoim rodzaju humorem, opatrzył właściwymi tylko sobie ilustracjami, otulił mgiełką tajemnicy,a Wydawnictwo Media Rodzina ubrało tą opowieść w piękną, świąteczną szatę.
I oto jest !
Kot Findus zapragnął, aby w dniu Wigilii odwiedził go Święty Mikołaj. Ba! Nie tylko odwiedził, ale też zamienił z nim kilka słów. Nie pomagają opowieści Pettsona o tym jak to Mikołaj wchodzi przez komin i zostawia prezenty w skarpetach a rano odkrywa się mikołajkowe podarki. Na nic historie o Mikołaju, który podrzuca prezent mimochodem, niezauważony. Findus chce koniecznie wyczekiwać Mikołaja w oknie, ujrzeć go jak nadchodzi z latarnią w dłoni, potem puka do drzwi a on mu je otwiera. To ma być najprawdziwszy Mikołaj a nie jakieś tam skarpety! Ot,co! Pettson ma nie lada zagwozdkę. Ale jego wrodzona potrzeba i zdolność konstruowania przejmuje władzę nad ciałem – nie śpi, mało je, wciąż jest pogrążony w rozmyślaniach, nie ma czasu ale...tworzy! Tworzy! Pod przykrywką konstruowania automatycznej podkładarki do drewna opracowuje projekt mikołajkowej kukiełki, która ma zachwycić jego Kota w wigilijny wieczór. No właśnie-zachwycić?To wszystko nie jest takie proste ... Gubią mu się śruby i nakrętki, maszyna nie działa tak jak to sobie wyobrażał a Findus -czując się odsunięty na boczny tor wciąż domaga się Pettsonowej uwagi.
Na szczęście z pomocą przychodzi MAGIA. Pojawia się listonosz z tajemniczą przesyłką i sprzedawca z magiczną walizką i... wszystko zaczyna się układać tak jak powinno!
Czy Pettsonowi uda się skonstruować poruszającą się kukiełkę Mikołaja ?
Przeczytajcie koniecznie !
Mimochodem, spomiędzy tej wspaniałej historii sączy się myśl : uważaj by w drodze do marzenia nie zgubić tego co najważniejsze ,nie zachłysnąć się, nie zatracić, czasu nie zmarnować. Widzieć tych którzy są obok i bardzo domagają się Twojej uwagi i prawdziwej obecności.
Pssst....
Zdradzę Wam tylko, że zakończenie tej opowieści zaskoczy Was równie mocno jak zaskoczyło samego Pettsona.
„CZASEM DZIEJĄ SIĘ RZECZY,KTORYCH NIE MOŻNA WYJAŚNIĆ.POZOSTAJE TYLKO CIESZYĆ SIĘ, ŻE BYŁO SIĘ ŚWIADKIEM TAKICH CUDÓW „
Jak to zwykle u nas bywa-w parze z książką idzie pomysł na wesołą twórczość. Zainspirowana tytułowym, niezwykłym Mikołajem postanowiłam też stworzyć nasze własne, niezwykłe Mikołajki .
Jako że drewno to jeden z moich ulubionych materiałów twórczych -powstały drewniane mikołajo-skrzaty z kawałków drewna, które w Wigilijny wieczór przy drzwiach domu witać będą ukochanych Gości.
Twórzcie razem z nami !
SVEN NORDQVIST
„NIEZWYKŁY ŚWIĘTY MIKOŁAJ”
WYDAWNICTWO MEDIA RODZINA
POLECAMY!
JA I Ola❤️
