Mama czyta: A.Lembke "Niewolnicy dopaminy"

Witajcie Drogie Twórcze Mamy,

to już druga książka o wpływie nadmiaru dopaminy, którą czytam w tym roku. Pierwszą była "Jak uspokoić umysł" Chrisa Bailey'a . Zaciekawiła mnie i zachęciła do zmiany codziennych nawyków związanych z dopaminowymi czynnościami na tyle, że poradnik Anny Lembke od Wydawnictwa Zysk i S-ka wydawał mi się naturalną kontynuacją dla moich nowych przekonań. 

Od razu powiem, że pierwszą i jedną z największych zalet tej pozycji jest to, że nie jest to kolejny poradnik napisany przez instaguru czy znanego influencera. Pani Anna jest psychiatrą z doświadczeniem i wiedzą odpowiednią, aby przeprowadzić nas przez proces postu dopaminowego prawdziwie i z pozytywnym skutkiem, mającym realny wpływ na nasze życie. 

Po co Ci post dopaminowy? 

Czy wiesz, że namiar bodźców i dobrobytu, szeroki dostęp do towarów i usług, który obecnie nas otacza może paradoksalnie wcale nie polepszać jakości naszego życia? Skoro jesteśmy bogatsi, każdy ma super telefon, mamy wirtualny kontakt z rodziną i przyjaciółmi na zawołanie, lepszy dostęp do szkolnictwa i lecznictwa, a także zabezpieczone podstawowe potrzeby takie jak dach nad głową, jedzenie i ubrania to dlaczego coraz więcej osób zmaga się z lękami i depresją? Dlaczego dotyczy to coraz większej ilości młodych osób? Nasz dobrobyt nieodwracalnie wpływa na nasze poczucie szczęścia i psychikę, a to wszystko między innymi przez tytułową dopaminę od której się uzależniamy i łakniemy jej wciąż więcej. Zmiany zachodzące w naszym mózgu z pewnością są lepiej wyjaśnione w książce o tym samym tytule (Niewolnicy dopaminy) Anny Lembke, ale dziś zajmiemy się jej praktycznym poradnikiem traktującym o tym jak uwolnić się od uzależniającego działania dopaminy.

Pierwsze cztery rozdziały książki tłumaczą nam w prosty sposób zasadę powstawania uzależnienia. Ścieżka jest taka sama dla wszystkich uzależnień, zarówno dla alkoholu, pornografii, czytania romansów, jak i dla mediów społecznościowych i Netflixa. Każdy rozdział zawiera dodatkowe jedno/dwa ćwiczenia, które pomagają nam zrozumieć nasze uzależnienia. Ich rolę w naszym życiu, kiedy się zaczęły, jakie są ich skutki (niestety zazwyczaj okazuje się, że są zupełnie inne niż byśmy chcieli), a także ich wpływ na nasze relacje z innymi, pracę czy wierność własnym wartościom. Polecam wykonywać zadania na bieżąco w trakcie czytania. Ja tak robiłam i zajmują one naprawdę niewiele czasu (jakieś 5 -10 min. na zadanie). Warto ten czas poświęcić, bo wnioski z zadań potrafią być naprawdę zadziwiające, a nawet zawstydzające. Rzekłabym, że te zadania mają otworzyć nam oczy i przygotować na kolejne dwa rozdziały dotyczące postu dopaminowego. Wiedząc jak działają nasze uzależnienia i jaki mają na nas wpływ będziemy bardziej zdeterminowani, aby je ograniczyć lub porzucić.

Cała książka jest tak pomyślana aby przygotować nas do postu dopaminowego, wesprzeć w jego trakcie, a także wskazać nam drogę po jego zakończeniu. Jest to pozycja bardzo przemyślanie napisana. 

Ja w trakcie jej czytania zdecydowałam się zrobić drugie podejście do postu dopaminowego (pierwszy zakończył się częściowym sukcesem - ograniczeniem mediów spolecznościowych). Tym razem mam nadzieję rozprawić się z kompulsywnym sprawdzeniam poczty mailowej oraz zakupami internetowymi. Trzymajcie za mnie kciuki! To "tylko" 4 tygodnie na start! ;-) Zachęcam Cię do lektury i własnego postu dopaminowego - z pewnością jest coś czego używasz w nadmiarze ;-)

Natalia Kiler Inspiruje

Domowy zielnik: kwiaty jadalne

 Wiosna zawitała i już niedługo pola, łąki ogrody zakwitną. Wszyscy czekamy z radością na kwiaty, które tak upiększą nam przestrzeń. Będzie kolorowo i pachnącą.

Wiosenna kwiaty będą w Klubie Twórczych Mam tematem kwietnia. A dziś chciałam Wam pokazać, które z nich są jadalne i mogą znaleźć się na naszym talerzu.

Do najpopularniejszych kwiatów jadalnych należą:

Stokrotka

Smak ziołowy, lekko ostry, czasem z wyczuwalnym smakiem rzodkiewki. Dodatek do sałatek, deserów, ozdoba potraw

Bratek 

Winny, trawiasty smak, do dekoracji dań, deserów, sałatek.

Magnolia

Smak podobny do cytrynowego, ale bardziej złożony. Do sałatek, deserów, naparów, herbat, można zrobić ocet lub syrop

Aksamitka

Smak cytrusowy podobny do skórki od grejpfruta, dodawana do aromatyzowania sałatek i ciast

Piwonia

Delikatny, lekko słodki smak. Ozdoba ciast, ciasteczek, tortów, sałatek, deserów, napojów.

Begonia bulwiasta

Kwaśny smak dodatek do deserów i sałatek

Róża

W zależności od odmiany smak słodki lub kwaśny. Do sałatek, dżemów oraz ciast, win a także podaje się ją jako aromatyzowaną wodę różaną

kwiat dyni i cukinii

Spożywane na surowo, jako składnik sałatek, można przyrządzić z nich zupy lub obsmażyć w cieście

Mniszek lekarski

Kwiaty maja lekko słodki smak. Cała roślina jest jadalna ale liście i korzenie są gorzkie. Można do dodać do ciastek, racuszków, risotto, galaretek

Nasturcja

Lekko pikantny smak  przypominający rzeżuchę  do sałatek, kanapek

Nagietek

Smak kwiatów przypomina szafran: pieprzowy, gorzki lub ostry, pikantny. Do herbat i naparów, dekoracja do potraw

Ogórecznik

O smaku ogórka. Do surówek, sałatek, napojów

Lawenda

Kwiatowo-cytrusowa nuda z intensywnym aromatem, do ciastek, mufinek, ciast, dań mięsnych, rybnych, sosów i sałatek oraz do olejków eterycznych.

Fiołki wonne

Uwaga: nie wszystkie fiołki są jadalne. Najbezpieczniej jeść tylko płatki. Można je dodawać do sałatek, deserów, zup i dań wytrawnych. Maja delikatny słodki smak

Rumianek

Bardzo popularny i zdrowy o wszechstronnym zastosowaniu.

...........

Wykorzystujcie kwiaty w kuchni? Podzielcie się swoimi opiniami w komentarzu.
Pozdrawiam kwiatowo
Joanna-JB

Prima Aprilis :)

 

Prima aprilis

Jan Brzechwa

Wiecie, co było pierwszego kwietnia?

Kokoszce wyrósł wielbłądzi garb,

W niebie fruwała krowa stuletnia,

A na topoli świergotał karp.

Żyrafa miała króciutką szyję,

Lwią grzywą groźnie potrząsał paw,

Wilk do jagnięcia wołał: „Niech żyje!”,

A zając przebył ocean wpław.

Tygrys przed myszą uciekał z trwogi,

Wieloryb słonia ciągnął za czub,

Kotu wyrosły jelenie rogi,

A baranowi - bociani dziób.

Niedźwiedź miał ptasie skrzydła po bokach,

Krokodyl stłukł się i krzyknął: „Brzdęk!”

„Prima aprilis!” - wołała foka,

A hipopotam ze śmiechu pękł.

......................................................................................

Który dziś dzień? Pierwszy! A jaki miesiąc? Kwiecień!
Więc święto żartów na caaaaałym świecie.
Sól zamiast cukru i w butach wata -
śmieje się siostra, mama i tata.
Śmieje się brat, babcia i dziadek,
śmieje się ciocia, wujek i tłum sąsiadek!

.........................................................................................

1 kwietnia cały czas uważaj,
okazji innym żadnych nie stwarzaj,
żarty czekają na każdym kroku,
taki to dzień pełen uroku!
Prima aprilis, aprilis prima,
zaczyna się wiosna, a kończy zima,
więc różne żarty szykujemy,
przez cały dzień śmiać się będziemy.

........................................................................................

Życzy Wam wszystkim dnia pełnego uśmiechu!

Pozdrawiamy!

Zespół KTM:

Mama czyta: O niebo lepiej

O niebo lepiej to książka- wywiad, z wydawnictwa Zysk i S-ka. Osoba, która zadaje pytania to Gabriela Wilczyńska- absolwentka filologii polskiej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, redaktor publikacji naukowych, popularnonaukowych i nie tylko. Współpracowała z PAN-em i IPN-em.

Osoba, która odpowiada na pytania Pani Wilczyńskiej to Antoni Dębiński- ksiądz, profesor nauk prawnych, kierownik Katedry Prawa Rzymskiego na Wydziale Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W latach  2012-202 był rektorem KUL-u

Moim zdaniem książka zaspokoi głód lub pobudzi apetyt człowieka, który lubi poznawać nowe terytoria, który lubi odkrywać karty historii.

Autorzy serwują nam w pigułce historię Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, ksiądz Dębiński dopuszcza nas do swojego życia, ludzkich dylematów, słabości, pragnień, przemyśleń, wiedzy i czy zainteresowań.

Jeśli do kogoś 300 kartek opowieści to zbyt dużo , można przeczytać 1 rozdział lub kilka, można też przeczytać kilkanaście odpowiedzi na zadawane pytanie i poczuje się smak tortu, którym jest ta książka - ten wywiad.

Autor uświadamia nam ,że Uniwersytet Katolicki jest pod kuratelą dwóch różnych instytucji jako Uniwersytet podlega władzy świeckiej czyli ministerstwu edukacji a jako Uniwersytet Katolicki podlega władzy kościelnej czyli jest zależny od Watykanu.

Zdarzało się  zwłaszcza za czasów kiedy w Polsce panował ustrój komunistyczny ,że tzw. interesy Państwa były sprzeczne z interesami Kościoła katolickiego i za ten stan rzeczy płacili pracownicy KUL-u narażali się na reperkusje ze strony władz świeckich.

Dzisiejszy świat cywilizacyjnie poszedł bardzo do przodu i ewolucja pewnych wartości znów nie jest po drodze jednej czy drugiej władzy, także funkcjonowanie takiego uniwersytetu wcale nie jest prostsze.

To tylko jedno z zagadnień poruszone w tej książce, a każdy aspekt zawarty w niej jest godny uwagi np. rozważania o prawie rzymskim czy o języku łacińskim, rektor wspomina też o świętowaniu w 2018 stulecia uniwersytetu.

Nie sposób w kilku zdaniach opowiedzieć, dlaczego warto przeczytać powyższą książkę, wartość tej książki to także piękne zdjęcia ze stulecia czy innych uroczystości.

Minusem tej książki są dwie rzeczy, po pierwsze trochę ogólnikowe odpowiedzi na postawione pytanie czy zagadnienie ( niestety wywiad rządzi się swoimi prawami), a druga rzecz nad którą bardzo ubolewam to okładka.

Żyjemy w czasach , kiedy środowisko katolickie ma bardzo dużo przeciwników i  do tego bardzo głośnych i skutecznych , natomiast prawdy dekalogu stają się już po prostu niemodne, czy staroświeckie . Katolicki ksiądz na okładce budzi obojętność lub co gorsza sprzeciw, a okładka ma być tak zaprojektowana, aby każdy, kto na nią spojrzy chciałby zajrzeć do środka.

Wydawnictwo Zyska i Spółka

Polecam

Joanna - JB

Kolejne postępy - robimy babcine kwadraty.

Witam wszystkich miłośników robienia kwadratów babuni.

W poprzednim poście uczestnicy wyzwania pokazywali swoje przygotowania i postępy.

Teraz pokazujemy ile mamy zrobionych kwadratów po 2 tygodniach.

Na pierwszym zdjęciu pokazuje moje kwadraty i trójkąty. Brakuje mi jeszcze 7 kwadratów do zrobienia letniej bluzeczki (joasia&art).

Alicja, projektantka KTM tworzy kwadraty w kolorze niebieskim i żółtym. Tak wyglądają początki.

Po 2 tygodniach tyle Alicja zrobiłam kwadratów.

Mam na razie 3 zdjęcia postępów uczestników wyzwania z poprzedniego etapu.

Tak wygląda robótka Joanny

Tak wyglądają początki u karto_flanej.

Ania z Zapieceka szydełkuje bardzo kolorową marynarkę, 

która zaczęła robić rok temu. 

Pod tym postem możecie napisać w komentarzu ile już macie kwadratów, ile ich jeszcze brakuje oraz co z nich powstanie. 

Czekamy na Wasze zgłoszenia do 10.04

W dniu 11.04 ukaże się ostatni post,

 gdzie będziemy pokazywać gotowe pracę.

Podwieczorek #91 Langosze

 Dziś coś z kuchni węgierskiej ;)

Zdarza się Wam, że zostają z obiadu jakieś dwa ugotowane ziemniaki? I co tu z nich zrobić .... Ja proponuje langosze. Te placki są bardzo syte, więc nadają się nie tylko na podwieczorek ale równie dobrze na obiad.  Podam Wam najprostszą wersje jaką dziś przygotowałam moim domownikom.

Składniki:

2 ugotowane ziemniaki (rozgniecione), pół szklanki mleka, pół łyżeczki masła, pół łyżeczki soli, 50 g żółtego sera (potartego na drobnych oczkach), 15g drożdży, 350g mąki pszennej, pół łyżeczki cukru

Przepis:

Drożdże kruszymy, dodajemy do nich połowę ciepłego mleka, pół łyżeczki cukru, 2 łyżki mąki. Odstawiamy do wyrośnięcia na ok. 10-15 min. Masło rozpuszczamy w reszcie mleka. W misce łączymy: mąkę, sól, ser, ziemniaki, mleko z masłem i roztwór z drożdży. Wyrabiamy ciasto. Można delikatnie podsypać mąką aż przestanie się kleić do rąk. Ciasto przykrywany i odstawiamy na godzinę do wyrośnięcia. Dzielimy na części i robimy z nich kuleczki. Nakrywamy ręcznikiem aby nie wyschły. Każdą kulkę rozciągamy rękami na cienki placek i pieczemy na patelki w głębszym oleju (ok.1cm) po ok 2 min z każdej strony.

Podajemy z sosem czosnkowym i tartym serem. To moja propozycja. Każdy może użyć dowolnych dodatków. Langosze są naprawdę syte. Z proporcji tu podanych wychodzi posiłek dla 4 osób.

Mama czyta: Brzydcy ludzie Żaneta Pawlik

 

BRZYDCY LUDZIE Żaneta Pawlik
Powiem Wam jedno: książka ta prawdziwa, życiowa, że wzrusza i daje do myślenia. Pierwszy raz czytałam książkę, której główny bohater był osiemdziesięcioletnim dziadkiem ukazanym na tle rodziny i otoczenia. Jego życie jako samotnego wdowca jest przepełnione wspomnieniami i walką ze swoimi słabościami: zarówno ciała jak i umysłu. Nadopiekuńcza córka stara się mu pomóc zaniedbując siebie i własną rodzinę. Ale Henryk nie jest zadowolony z jej starań. Dlaczego? Musicie sami zobaczyć codzienność oczami Henryka. Może dzięki tej lekturze inaczej spojrzycie na seniorów w swojej rodzinie. Oni chcą być traktowani normalnie a nie jak małe dzieci.
Brzydcy ludzie dlaczego? Że pomarszczeni? Niedołężni? Zapominający się? A może to nie o nich chodzi? Może brzydcy ludzie to Ci, którzy ich dyskryminują, wykorzystują. Ta książka rodzi wiele pytań.
Mimo poważnego tematu cięty język Henryka zapewni Wam też odpowiednią dawkę humoru, są też śmieszne sytuacje, więc czyta się bardzo dobrze. Żaneta Pawlik napisała bardzo dobrą książkę, w której głos oddała ludziom, o których się nie pisze, a którzy też mają swoje pragnienia i chcą żyć a nie być traktowani jak niesamodzielni. Oprócz tych wszystkich dla których ludzie starsi są przeszkodą, mamy też młode osoby, które traktują ich „normalnie” oraz wolontariuszy, zawsze gotowych pomagać. Nie dla domów starców ale tak dla klubów seniorów, do których mogą chodzić kiedy chcą. Ludzie samotni, odrzuceni są dla siebie w pewien sposób bliscy i widzą swoje potrzeby. Można powiedzieć, że wiedzą o sobie więcej niż tzw. najbliższa rodzina.
Książka jest przepełniona cytatami wartymi wynotowania:
„Na starość liczą się minuty, nie lata czy miesiące, Okruszki dnia.”
„Wszyscy wiedzieli, co jest dla niego lepsze. Odbierali mu decyzyjność, prawo do stanowienia o sobie, dokonywania własnych wyborów. Bo co, bo się garbił bardziej niż inni, ostrożniej stawiał kroki? To świadczy o uważności, której brakuje młodym. Pędzą z jednej pracy do drugiej, żeby zarobić na nowoczesne gadżety, wakacje w najodleglejszych zakątkach świata, licytować się ze znajomymi o poziom szczęścia wytyczony kolejnymi zdobyczami cywilizacji. Gdzie są granice tego wszystkiego? Dokąd prowadzi wyścig z samym sobą? Śmierci i tak się nie oszuka. Dopadnie cię, choćbyś miał miliardy, jak ci, którzy popłynęli obejrzeć wrak Tytanica. Wystarczy  mikroskopijna nieszczelność, żeby utracić wszystko. Przed czasem. Z pychy.”
„Zanim ludzie się przebudzą mijają lata. Wcześniej pragną się dorobić, udowodnić światu swoją wartość, wspinają się po szczeblach kariery, zaniedbują rodziny, planują, osiągają wytyczone cele i kreują następne, a pewnego dnia wszystko okazuje się kłamstwem. Uświadamiają sobie, że przegrali. Iluzja karmiona popędami, głodnym ego, pragnieniami ciała; jak złamana obietnica, zdrada, błaganie o wybaczenie, którego nikt nie słucha, Skupienie na najdrobniejszych skrawkach życia jest jak nieodrywanie wzroku od wskazówki. Świadomość istnienia, bez strachu, smutku, licytowania się o kolejny miesiąc, Pogodzenie i wewnętrzny spokój wynikające z pełnej akceptacji przemijania.”
„Człowiek przecież umiera od chwili narodzin. Każde pójście spać jest jak mikroskopijna śmierć odłożona w czasie. Ta śmierć karmi się snem, rozrasta do potężnych rozmiarów, aż wreszcie pochłania ostatnią żywą komórkę.”
Polecam!
Wydawnictwo Zysk i Spółka
Joanna-JB