Chwila dla mamy - Natalia Thiel "Dziewczyna z portretu"

 Witajcie. 

Zapraszamy dziś na podwójną recenzję książki pt."Dziewczyna z portretu", której autorką jest Natalia Thiel.

tynka

To moje drugie "spotkanie" z autorką...

Gdy zobaczyłam tą pozycję wśród tytułów proponowanych przez Wydawnictwo Zysk i S-ka, nawet przez moment nie miałam wątpliwości, że chcę ją przeczytać. Pierwsza książka autorki, o której pisałam tu <klik> wywarła na mnie duże wrażenie. Doznawałam skrajnych emocji przy poznawaniu historii bohaterów. Wiedziona ciekawością, czy i tym razem będzie podobnie-książka od razu po otwarciu koperty, w której do mnie przywędrowała trafiła w moje dłonie...

Oczywiście każdy ma swoje preferencje czytelnicze, dlatego mogę być w tym miejscu nieobiektywna, bowiem tło drugiej wojny światowej dla historii ludzkich jest dla mnie zawsze czymś, co zwraca na siebie szczególną uwagę. Druga sprawa to bohaterowie...rozrysowane i rozłożone na czynniki pierwsze postaci, których do ostatniej strony nie sposób na 100% pokochać albo znienawidzić, jednym słowem pisarka w znamienity sposób buduje napięcie w odkrywaniu przed nami bohaterów, warstwa po warstwie. Kolejna rzecz, która w obu powieściach mnie przyciąga w sposób szczególny to sztuka...

Tytuły sugerują same, kto będzie bohaterem powieści.

Multikulturalny zlepek postaci i przekrój społeczny - od biedaków aż do ważnych osobistości, ukazuje po raz kolejny jak w obliczu trudnych czasów, losy KAŻDEGO człowieka się przeplatają...że o człowieku, o jego czynach, intencjach, talentach i marzeniach nie decyduje pochodzenie...a jego SERCE.

Bywa też, że na powyższe wpływ mają spotkane na drodze naszego życia osoby. To one mogą wpłynąć na nasze zachowanie w przyszłości...Możemy zatrzymać w pamięci gest życzliwości okazany przez kogoś, lub akt wrogości czy bierności...i to te nasiona zakiełkują kiedyś w przyszłości.

"Dziewczyna z portretu" według mnie to historia nade wszystko o różnych odcieniach przyjaźni, nawet jeśli w niektórych momentach jest o miłości, to w wymiarze, w którym wciąż jest najwyższą formą przyjaźni. 

Pięknie opisana jest też relacja ludzi, którzy bez oglądania się na czyjeś pochodzenie potrafią zobaczyć w drugim CZŁOWIEKA, jego talent, marzenia.

Historia poruszająca wiele wątków, w których się jednak nie gubimy. 

To co prawda dopiero druga książka autorki, ale dostrzegam pewną "manierę" w pisaniu, za którą nie przepadam, to ponownie jedno zdanie gdzieś w trakcie rzucone, które mówi nam jak przyszłość danej postaci zostanie przedstawiona na dalszych stronach powieści. To moje jedyne "ale". Wolałabym do końca nie wiedzieć, a nie jedynie zastanawiać się jakie drogi poprowadzą danego bohatera do takiego stanu rzeczy.

Książka idealna na weekendowy czas sam na sam ze sobą i słowami, które Pani Natalia Thiel cudownie łączy przeistaczając je w fascynującą opowieść o ludziach i ich historiach...

Już nie mogę się doczekać kolejnego tytułu...

A po lekturze, z której udało mi się wyłuskać nieco fragmentów (a wiecie, że uważam, że książki, z których "wynoszę" jakieś zdania, cytaty, fragmenty uważam za te naprawdę warte uwagi) usiadłam do mojego artJournala...taka chwila dla mamy...

diars 

To moje pierwsze i na pewno nie ostatnie spotkanie z twórczością Natalii Thiel. Sięgając po "Dziewczynę z portretu" sugerowałam się głównie opisem z okładki oraz własnymi preferencjami czytelniczymi...miłość, czasy wojny, rodzinne tajemnice.

Nie zawiodłam się! Powieść pochłania się błyskawicznie, a każda kolejna strona przynosi nieoczekiwane zwroty akcji. Napisana w sposób lekki, ale nie prosty, z zaskakującymi sytuacjami i postaciami wciąga i nie pozwala się tak łatwo odłożyć na półkę. Ja jednak ze względu na domowe obowiązki musiałam sobie dozować te przyjemności. To prawdziwie przemyślana opowieść, w której dziecięce a potem młodzieńcze marzenia mieszają się z rzeczywistością, z nieuchronnie zbliżającą się wojenną zawieruchą. W powieści poznajemy dwa przeciwległe światy, dwa spojrzenia na ówczesną rzeczywistość. Tu salonowe życie dwudziestowiecznej arystokracji przenika się z życiem klasy robotniczej i chłopów. Historię Klary Potockiej i Jana Dorosza poznajemy dzięki retrospekcji. Powrót do przeszłości jest dla głównego bohatera bardzo bolesny, ale jest w pewnym sensie życiowym oczyszczeniem, wyrzuceniem z siebie mar i duchów nie dających spokojnie funkcjonować. Pozwala czytelnikowi zgłębić wszystkie tajemnice, które nagromadziły się w pierwszych rozdziałach. A wszystko zaczyna się od zwykłej wizyty wnuczki Hani w domu dziadków na Pomorzu, od zakupu przyciągającego wzrok portretu na targu staroci, od znalezienia zdjęcia dziewczyny z portretu, od dziwnego zachowania babci i jeszcze bardziej niepokojącej zmiany w zachowaniu dziadka...

Jeśli chcecie przeczytać tę niesamowitą historię, poznać sekret namalowanej dziewczyny z portretu oraz jej relacje z malarzem, a przy okazji przenieść się w czasy, gdy przeżyli tylko najwytrwalsi...koniecznie sięgnijcie po tę książkę Natalii Thiel. Ja polecam i wciąż tkwi w mojej głowie, bo o tej lekturze nie można tak po prostu zapomnieć.

"Widziałem jej białą postać na skraju stacji i myślałem jedynie o tym, że muszę wrócić. Tak, musiałem wrócić za wszelką cenę, bo przecież ona miała na mnie czekać. Ja wróciłem, lecz ona nie czekała..."

Serdecznie dziękujemy Wydawnictwu Zysk i S-ka za udostępnienie nam tej książki.

Diars&tynka